Σύμφωνα με τις μελέτες το ποσοστό υποτροπών εμφανίζεται να ποικίλει πάρα πολύ, από 10% έως 45%. Αυτό το μεγάλο εύρος εξηγείται από τις διαφορετικές χειρουργικές τεχνικές, και από το στάδιο της νόσου. Για την αποφυγή υποτροπών, η χειρουργική επέμβαση πρέπει να αφαιρέσει όλη την αλλοίωση. Επιπλέον, αν η γυναίκα δεν προγραμματίζει να τεκνοποιήσει, τότε θα πρέπει να ακολουθήσει ορμονοθεραπεία.
Όμως αντίθετα με την υπερβολικά απαισιόδοξη εικόνα, που παρουσιάζουν ορισμένοι, δεν πρέπει να δραματοποιούμε τον αριθμό υποτροπών, γιατί τα στοιχεία κάνουν λόγο για ποσοστό νέας εγχείρησης το οποίο δεν υπερβαίνει το 10%.
Η ενδομητρίωση συνδέεται με άλλες ασθένειες
Η ενδομητρίωση, φαίνεται να συνδέεται με άλλες διαταραχές όπως ρευματοειδή αρθρίτιδα, χρόνια αλλεργία και κόπωση. Η ομάδα του Καθηγητή Sinaii διεξήγαγε έρευνα σε 3 680 Αμερικανίδες γυναίκες οι οποίες έπασχαν από ενδομητρίωση. Μεταξύ των νόσων οι οποίες μελετήθηκαν ήταν:
Αυτοάνοσοι νόσοι δηλαδή νόσοι οι οποίες προκύπτουν από τη δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος το οποίο επιτίθεται στους φυσιολογικούς ιστούς του οργανισμού. Ενδοκρινικές νόσοι, όπως διαταραχές του θυρεοειδή. Ατοπικές νόσοι όπως αλλεργίες και άσθμα.
Το σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης, ένα αίσθημα κόπωσης που διαρκεί τουλάχιστον έξι μήνες χωρίς διακοπή.
Η ινομυαλγία, δηλαδή ο χρόνιος πόνος των μυών, των τενόντων και των συνδέσμων.
Οι υποψίες έχουν σχεδόν επιβεβαιωθεί από τα στοιχεία. Οι γυναίκες με ενδομητρίωση διατρέχουν περισσότερους κινδύνους να υποφέρουν και από αυτοάνοσες παθήσεις όπως το σύνδρομο του Sjögren, η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η σκλήρυνση κατά πλάκας και ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος.
Έχουν ακόμα εκατονταπλάσιες πιθανότητες να υποφέρουν από χρόνια κόπωση και δυο φορές περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από ινομυαλγία (που συνοδεύεται επίσης από διαρκή κόπωση και χαρακτηρίζεται από πολλαπλούς πόνους διάχυτα στο σώμα).
Ο υποθυροειδισμός (που χαρακτηρίζεται από μειωμένη δραστηριότητα του θυρεοειδούς με ψυχική και σωματική επιβράδυνση) είναι επτά φορές συχνότερος σε αυτές τις γυναίκες.
Μεταξύ των παθήσεων, σημειώνουμε επίσης τις αλλεργίες (αναφέρονται στο 61% των ασθενών έναντι μόνο 18% του γενικού πληθυσμού) και το άσθμα (12% έναντι 5%).
Μια γυναίκα στις πέντε προσβάλλεται από περισσότερες από μια από αυτές τις ασθένειες.
Να προαχθεί η πρόοδος της αντιμετώπισης
Παρά ταύτα η μελέτη αυτή δεν μπορεί να θεωρείται αντιπροσωπευτική όλων των ασθενών. Ωστόσο, εντοπίστηκαν παράγοντες οι οποίοι είναι κοινοί σε αυτές τις νόσους, όπως η διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος, με τις κυτοκίνες να είναι το κλειδί. Αυτές οι πρωτεΐνες αποτελούν τους αγγελιοφόρους των κύτταρων του οργανισμού. Οι κυτοκίνες, τις οποίες συνθέτουν τα λεμφοκύτταρα και τα μακροφάγα, εμπλέκονται στην ανοσία αλλά και στην ανάπτυξη και τη διαφοροποίηση των αιμοφόρων κυττάρων.
«Αυτές οι ανακαλύψεις υποδεικνύουν την ύπαρξη ισχυρής σχέσης ανάμεσα στην ενδομητρίωση και τις αυτοάνοσες παθήσεις, το σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης και της ινομυαλγίας», δηλώνει ο Καθηγητής Sinaii. «Οι ειδικοί σε θέματα υγείας θα έπρεπε να υποπτεύονται και ενδομητρίωση στις γυναίκες οι οποίες διαγιγνώσκονται με μια από αυτές τις παθήσεις».
