Η απώλεια βάρους
Αν το περιττό βάρος και ιδιαίτερα το επιπλέον λίπος στην κοιλιά, επιτείνει και συμμετέχει σε αυτή την ορμονική διαταραχή, η μείωση του βάρους βελτιώνει σε μεγάλο ποσοστό το πρόβλημα. Μειώνοντας το ποσοστό των ανδρογόνων και την αντίσταση στην ινσουλίνη, το ποσοστό ωορρηξίας βελτιώνεται και τα συμπτώματα αμβλύνονται.
Για όλες αυτές τις γυναίκες οι οποίες είναι υπέρβαρες ή παρουσιάζουν περισσότερο λίπος στην κοιλιά, η απώλεια βάρους αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της θεραπείας του συνδρόμου των πολυκυστικών ωοθηκών.
Απώλεια βάρους κατά 5% έως 10% σε γυναίκα με πολυκυστικές ωοθήκες που είναι παχύσαρκη, επιτρέπει την αποκατάσταση περίπου κατά 70% της ωοθηκικής λειτουργίας εντός των 6 πρώτων μηνών μετά τη μείωση του βάρους.
Το αντισυλληπτικό χάπι
Μετά τη μείωση του βάρους, το αντισυλληπτικό χάπι παραμένει η περισσότερο χρησιμοποιούμενη μέθοδος. Όμως η επιλογή πρέπει να γίνεται από τον γιατρό γιατί δεν ενδείκνυνται όλα.
Το χάπι που επιλέγεται πρέπει να έχει αντιανδρογονική δράση. Αυτά τα οποία χορηγούνται συχνότερα στη θεραπεία του συνδρόμου είναι αυτά που περιέχουν αντιανδρογόνο όπως η δροσπεριδόνη. Επιπλέον της αντισυλληπτικής δράσης τους, επιτρέπουν τη μείωση της ακμής, της υπερτρίχωσης και ομαλοποιούν τον κύκλο.
Οι λοιπές θεραπείες
Υπάρχουν και άλλες θεραπευτικές αγωγές που ενδείκνυνται στις πολυκυστικές ωοθήκες και στοχεύουν κυρίως στη μείωση των κυκλοφορούντων ανδρογόνων και στη μείωση της αντίστασης στην ινσουλίνη. Δυο θεραπευτικές αγωγές παραμένουν οι συχνότερα χορηγούμενες: η οξική κυπροτερόνη και η μετφορμίνη η οποία δρα στη μείωση της αντίστασης στην ινσουλίνη. Μεταξύ όλων των θεραπειών που αναφέρθηκαν, η τελευταία είναι συμβατή με την επιθυμία κύησης.
Θεραπεία υπογονιμότητας
Καθώς συχνά η διάγνωση γίνεται στην εφηβεία, το ζήτημα μιας εγκυμοσύνης εγείρεται μετά από αρκετά χρόνια. Ενώ τα σχέδια για την απόκτηση παιδιών και εγκυμοσύνης αφορούν τις περισσότερες γυναίκες, τα πράγματα στις γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες είναι πιο περίπλοκα. Όμως, το μήνυμα είναι σαφές: όχι πανικός! Πολυκυστικές ωοθήκες δεν σημαίνει στειρότητα! Εξάλλου, δεν μιλούμε για υπογονιμότητα, παρά μόνο μετά από ένα ικανό διάστημα ελεύθερων ερωτικών επαφών που δεν καταλήγει σε σύλληψη. Και αυτή η περίπτωση δεν αφορά την πλειονότητα των γυναικών που πάσχουν από το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών.
Πράγματι, μια γυναίκα, με πολυκυστικές ωοθήκες, συχνά δεν αντιμετωπίζει προβλήματα γονιμότητας τους πρώτους μήνες μετά τη διακοπή του αντισυλληπτικού χαπιού ή την απώλεια βάρους. Άρα σε αυτές τις περιόδους, που ο κύκλος είναι σταθερός έχετε τις περισσότερες πιθανότητες να μείνετε έγκυος με φυσικό τρόπο. Μην διστάζετε λοιπόν να κάνετε δίαιτα ακριβώς πριν σταματήσετε το χάπι ώστε να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα αυτών των δυο μεθόδων.
Αν, παρά ταύτα, ο κύκλος παραμένει ανώμαλος και η εγκυμοσύνη αργεί να έρθει, υπάρχουν κι άλλες λύσεις:
- Για να βελτιώσετε την τακτικότητα του κύκλου σας και να ομαλοποιήσετε τη συχνότητά της περιόδου σας, ο γυναικολόγος μπορεί να συστήσει προγεστερόνη.
- Η μετφορμίνη, βελτιώνει τη γονιμότητα μειώνοντας την αντίσταση στην ινσουλίνη. Η χρήση της κατά τη διάρκεια της κύησης παραμένει αμφιλεγόμενη, όμως φαίνεται ότι μειώνει τον κίνδυνο μαιευτικών επιπλοκών, οι οποίες είναι συχνότερες στις γυναίκες που πάσχουν από πολυκυστικές ωοθήκες.
- Στις περιπτώσεις υπογονιμότητας, θα χρησιμοποιήσετε φαρμακευτική αγωγή με διέγερση και πρόκληση ωορρηξίας. Είναι πολύ αποτελεσματική και επιτρέπει την επίτευξη εγκυμοσύνης στο 50% περίπου των περιπτώσεων, στους 3 πρώτους κύκλους.
- Η λαπαροσκοπική προσέγγιση έχει ένδειξη σε περίπτωση αποτυχίας πρόκλησης ωορρηξίας με φάρμακα, κυρίως σε ασθενείς που δεν είναι υπέρβαρες και είναι κάτω των 35 ετών με σύντομο ιστορικό υπογονιμότητας. Μετά την επέμβαση επιτυγχάνεται ωορρηξία στο 80% των περιπτώσεων και στο έτος που ακολουθεί το χειρουργείο το 50% των γυναικών με πολυκυστικές ωοθήκες θα μείνουν έγκυες. Επιπλέον, σε περίπτωση πρόκλησης ωορρηξίας με διέγερση, μετά την επέμβαση το όφελος είναι σημαντικό γιατί μειώνονται οι πιθανότητες μιας σοβαρής επιπλοκής που λέγεται υπερδιέγερση ωοθηκών.
- Αν τέλος οι προηγούμενες θεραπείες αποτύχουν ή αν προστίθεται και ανδρική στειρότητα, τότε πρέπει να στραφείτε προς την εξωσωματική γονιμοποίηση.
