Πέραν των πόνων, η ενδομητρίωση συνδέεται με προβλήματα υπογονιμότητας. Σήμερα, νέες έρευνες επιτρέπουν να δούμε το πρόβλημα σαφέστερα. Αναφορικά με τη θεραπεία της υπογονιμότητας, πρόσφατη αμερικανική μελέτη τάσσεται υπέρ της τεχνητής γονιμοποίησης.
Γιατί η ενδομητρίωση επηρεάζει τη γονιμότητα;
Ωστόσο οι αρχικοί μηχανισμοί που εμπλέκονται στη σχέση ανάμεσα στην ενδομητρίωση και τη στειρότητα παραμένουν ακόμα άγνωστοι. Μια ομάδα άγγλων ερευνητών ενδέχεται να έχει ρίξει φως σε αυτό το μυστήριο.
Έτσι, πήραν το περιτοναϊκό υγρό από την κοιλιά έξι γυναικών που είχαν διαγνωσθεί με ενδομητρίωση και από έξι υγιείς γυναίκες. Αυτό το υγρό είναι σε επαφή με τις σάλπιγγες. Αυτές περιέχουν στο εσωτερικό τους επιθηλιακούς κροσσούς που θα οδηγήσουν με απαλές κινήσεις το ωάριο, έως τη συνάντηση του με το σπερματοζωάριο.
Παρατηρώντας την επίδραση του υγρού στις σάλπιγγες, μπόρεσαν να διαπιστώσουν ότι η συχνότητα των κινήσεων των κροσσών του επιθήλιου των σαλπίγγων ήταν μικρότερη (κατά 24%) με το υγρό που προερχόταν από γυναίκες με ενδομητρίωση.
Αυτή η αναστολή της κινητικότητας των επιθηλιακών κροσσών θα μπορούσε να εξηγήσει τα προβλήματα υπογονιμότητας των γυναικών που έχουν προσβληθεί από ενδομητρίωση. Ωστόσο δεν γνωρίζουμε αν πρόκειται για τη μοναδική αιτία ή απλά για μια από αυτές.
Εξωσωματική γονιμοποίηση κατά της ενδομητρίωσης
Όμως πως θα βοηθήσουμε τις γυναίκες με ενδομητρίωση να αποκτήσουν παιδιά; Για να διαπιστώσει την καλύτερη στρατηγική, η ομάδα του Δρ Paul Dmowski του Ινστιτούτου μελέτης και θεραπείας της ενδομητρίωσης στο Ιλινόις (ΗΠΑ) συνέκρινε διάφορες μεθόδους που εφάρμοσε σε 313 ασθενείς:
Την ωοθηκική διέγερση με σπερματέγχυση (202 ασθενείς)
Την εξωσωματική γονιμοποίηση (111 ασθενείς)
Την εξωσωματική γονιμοποίηση μετά την αποτυχία της σπερματέγχυσης (56 ασθενείς)
Αποτελέσματα: το ποσοστό εγκυμοσύνης ανά κύκλο ήταν 11% με τη σπερματέγχυση, 47% με την εξωσωματική και 44% με την εξωσωματική μετά την αποτυχία της σπερματέγχυσης. Μετά από έξι κύκλους σπερματέγχυσης, η συνολική γονιμοποίηση δεν υπερέβαινε το 41% για τους 6 κύκλους, ήτοι λιγότερο από ένα μόνο κύκλο εξωσωματικής.
Οι συντάκτες της μελέτης διευκρινίζουν ότι το όφελος της εξωσωματικής γονιμοποίησης αποδείχθηκε σημαντικότερο σε σχέση με την τεχνική της σπερματέγχυσης στις γυναίκες με σοβαρή ενδομητρίωση (στάδιο IV) και σε αυτές ηλικίας άνω των 38 ετών.
Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη τις παρενέργειες των παρατεταμένων ωοθηκικών διεγέρσεων στην ενδομητρίωση, η εξωσωματική θα έπρεπε να είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία της υπογονιμότητας των γυναικών που έχουν προσβληθεί από τη νόσο. Αν δοκιμαστεί η ωοθηκική διέγερση, αυτή δεν πρέπει να υπερβαίνει τους τρεις ή τέσσερις κύκλους.