Μαρτυρίες Ασθενών
Γεια σας,
με λένε Κωνσταντίνα και πριν από περίπου 10 μήνες ήρθα στον κόσμο. Ωστόσο, η ζωή μου ξεκίνησε νωρίτερα, όταν ακόμα ήμουν στην κοιλιά της μαμάς μου. Ορίστε λοιπόν η ιστορία μου από τη σύντομη εμπειρία της μέχρι τώρα ζωής μου.
Οι γονείς μου επισκέφτηκαν το ιατρείο του κ.Λιακάκου, ώστε να επιβεβαιωθεί η εγκυμοσύνη της μαμάς και να διαπιστωθεί ότι όλα κυλούσαν ομαλά. Ένιωθα κι εγώ την ανυπομονησία, την ανησυχία και τη χαρά τους. Στο ιατρείο μας υποδέχτηκαν δύο χαμογελαστά κορίτσια, η Ελένη και η Κατερίνα. Ήταν μάλιστα τόσο ευγενικά και ήρεμα κορίτσια που η μαμά μου χαλάρωσε και ηρέμησε μονομιάς! Είμαι σίγουρη ότι από εκείνη τη στιγμή η μαμά χαμογελούσε διαρκώς.
Όταν έγινε η πρώτη επαφή με το γιατρό, και οι δύο γονείς μου έκαναν την ίδια σκέψη... Ο γιατρός τους ενέπνευσε τέτοια εμπιστοσύνη και με την επιστημονική του κατάρτιση και με την αμεσότητά του που αποφάσισαν ότι αυτός θα ήταν ο γιατρός που θα μας συντρόφευε στο ταξίδι μας όλους αυτούς τους μήνες. Βλέπετε, είμαι το πρώτο παιδάκι και οι γονείς μου ήθελαν να ζήσουν αυτό το θαύμα από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς αμφιβολίες ξέροντας ότι θα έχουν δίπλα τους επιστήμονες μεν αλλά ανθρώπους πάνω απ' όλα. Και το πιο σημαντικό, ο γιατρός είναι υπέρμαχος, αυτού που στις μέρες μας κατέληξε να είναι η εξαίρεση, του φυσιολογικού τοκετού! Αυτό και μόνο ήταν αρκετό για να καταλάβουν οι γονείς μου ότι ο κ.Λιακάκος είναι επιστήμονας με ανθρωποκεντρική οπτική!
Οι μέρες περνούσαν κι εγώ μεγάλωνα στην κοιλιά της μαμάς. Οι περιοδικές μας επισκέψεις στο ιατρείο του γιατρού ήταν απλά απολαυστικές. Ο γιατρός ήταν πάντα τόσο ευδιάθετος, τόσο ήρεμος, τόσο καθησυχαστικός, τόσο ευγενικός, τόσο επαγγελματίας. Τα μηχανήματα του ήταν τόσο υπερσύγχρονα που μπορούσαν να δουν με κάθε λεπτομέρεια όλα τα σημεία από το κορμάκι μου. Μάλιστα όταν έδειξε στους γονείς μου μια 3d απεικόνιση μου, αυτοί ξετρελάθηκαν. Αυτό ήταν και το πρώτο μου πορτρέτο. Μόνο να ξέρατε πόσο απολάμβανε η μαμά μου όλη τη διαδικασία! Ζούσε το παραμύθι της! Παρόλο που για το γιατρό οι υπέρηχοι ήταν η καθημερινότητα του, το έκανε να είναι τόσο μοναδικό, σα να το έκανε για πρώτη φορά!
Λίγες μέρες πριν γεννηθώ, έγινε η πρώτη επαφή με την κ.Πασχαλιά, τη μαία που συνεργαζόταν με το γιατρό. Προετοίμασε τη μαμά με θεωρητικά και πρακτικά μαθήματα με τέτοια ηρεμία και σιγουριά που σκέφτηκε ότι την ώρα του τοκετού δε θα χρειαστεί να ανησυχήσει για τίποτα. Όλη η επιστημονική ομάδα ήταν η καλύτερη δυνατή. Μην ξεχάσω να αναφέρω ότι σαφώς και η κ.Πασχαλιά είναι υπέρμαχος του φυσιολογικού τοκετού, αλλά και του μητρικού θηλασμού, αυτού του θείου δώρου που όμοιο του δεν υπάρχει. Ρωτήστε και μένα που το ξέρω από πρώτο χέρι!
Η μεγάλη μέρα έφτασε! Όταν ξημέρωσε η 15η Μαρτίου, κανένας δεν περίμενε ότι αυτή θα ήταν η μέρα! Τους ξάφνιασα όλους! Η μαμά ενημέρωσε το γιατρό και τη μαία και ξεκίνησε με τον μπαμπά για το μαιευτήριο. Τι να σας πω, τέτοια εμπειρία δεν υπάρχει! Η μαμά είχε μια ανησυχία γιατί μόλις την προηγούμενη μέρα είχε πάει στο γιατρό για την τυπική εξέταση και της είπε ότι είχα πάρει καλή θέση μεν, οπίσθια δε. Η μαμά μου ήθελε πολύ να με γεννήσει φυσιολογικά. Ακόμα θυμάται το γιατρό να της λέει: μην ανησυχείς, ακόμα και μία πιθανότητα να υπάρχει να γεννήσεις φυσιολογικά, θα το καταφέρουμε μαζί! Η μαμά νομίζω πως τότε αγάπησε ακόμα περισσότερο το γιατρό, γιατί μια τόσο σημαντική στιγμή της ζωής της περιβλήθηκε με τόσο ενδιαφέρον και δεν κατέληξε σε μια διαδικασία ρουτίνας για το γιατρό.
Οι ώρες αναμονής είχαν γέλια και συζητήσεις με την κ.Πασχαλιά, τον μπαμπά και τη μαμά. Για να μην τα πολυλογώ, η όλη εμπειρία του τοκετού ήταν ανεπανάληπτη. Είχε αγωνία, κούραση, ανυπομονησία, γέλιο, συγκίνηση... Ήταν μαγικό!
Εν κατακλείδει, έχω να πω πως αυτή η στιγμή ήταν τόσο σημαντική για τους γονείς μου που ξέρω πως οι γονείς μου την ίδια ομάδα θα διάλεγαν αν γύριζαν το χρόνο πίσω. Και ξέρω πως δεν υπάρχει μέρα που η μαμά μου να μη σκέφτεται το γιατρό και να εύχεται να είναι καλά και να χαρίζει μοναδικές στιγμές σε μανούλες!
Αγαπημένε μας ξάδερφε Θόδωρε, (θα μου επιτρέψεις και σε εμένα τον Άνθιμο, να σε αποκαλώ ξάδελφο, έστω και εξ αγχιστείας) σ’ ευχαριστούμε πάρα πολύ για όλα. Και επειδή δεν μας αρέσουν τα πολλά λόγια θα σταματήσουμε εδώ, σε ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ…
Είσαι ένας υπέροχος, εξαιρετικός άνθρωπος αλλά και ένας λαμπρός και διαπρεπής επιστήμων με δεσπόζουσα μορφή.
Είθε ο Θεός να σ’ ευλογεί εσένα και την οικογένειά σου.
Ευχαριστούμε
Τα ξαδέλφια και η ανιψιά σου
Άνθιμος-Αναστασία-Μπέμπα
Μετα απο μεγαλες προσπαθειες και αρκετες απογοητευσεις εγινα επιτελους μανουλα εδω και 20 μερες και χαρη στον υπεροχο αυτον ανθρωπο,πρωτα απ’ολα, και γιατρο θοδωρη Λιακακο ολα εγιναν ακομα πιο μαγικα και ομορφα!
Μετα απο μια πετυχημενη επεμβαση που μου εκανε ο ιδιος καταφερα να μεινω εγκυος και σε ολο αυτο το ταξιδι των 9 μηνων εκεινος ηταν παντα ετοιμος και διαθεσιμος να μου λυσει οποιαδηποτε απορια. Σε καθε ραντεβου παρα το φορτο εργασιας του μου αφιερωνε παντα οσο χρονο χρειαζοταν κ ηταν παντα ευδιαθετος κ χαμογελαστος! Οταν ηρθε η στιγμη του τοκετου,(φυσιολογικος οπως εκεινος παντα θελει και επιμενει να γινεται)ηταν μαγικη! Τοσο ηρεμος, τοσο ενθαρρυντικος και παντα με χιουμορ, μας εφερε στον κοσμο την μικρη μας !
Ενα τεραστιο ευχαριστω λοιπον σε εσενα κ. Λιακακο για ολα οσα εκανες καθως και στην ομαδα σου Ελενη και Κατερινα που παντα ειναι προθυμες να βοηθησουν σε ο,τι χρειαστούμε!
Με εκτιμηση
Σοφια Δ.
Πριν ένα μήνα έζησα την πιο όμορφη εμπειρία της ζωής μου. Έφερα στον κόσμο με τη συλλογική προσπάθεια καταπληκτικών ανθρώπων και μετά από φυσιολογικό τοκετό ένα υγιές κοριτσάκι.
Είχα ακούσει ότι ο κ. Λιακάκος ήταν υπέρμαχος του φυσιολογικού τοκετού. Αυτό ήταν και το αρχικό μου κριτήριο για να τον επισκεφθώ πρώτη φορά στο ιατρείο του, στην πρόσπαθειά μου να μείνω έγκυος.
Το επιθυμητό ήρθε 6 μήνες μετά από μία επιτυχημένη αντιμετώπισης της ενδομητρίωσης που μου είχε διαγνώσει.
Η εμπιστοσύνη μου στο πρόσωπό του πολλαπλασιάστηκε. Ήταν πάντα ψύχραιμος ήρεμος και επιστημονικά αλάνθαστος σε ό,τι και αν προέκυπτε τους 9 μήνες της εγκυμοσύνης μου. Φτάνοντας την ημέρα του τοκετού με καθησύχασαν τα λόγια του: "Πάμε για φυσιολογικό τοκετό. Έχουμε όσο χρόνο χρειαστείς...μέχρι το βράδυ!" Και έτσι πήγαν όλα κατ'ευχήν.
Οφείλω ένα απέραντο "ευχαριστώ" στον αγαπητό μου γιατρό Θοδωρή Λιακάκο, στην Υπέρ-μαία-Μαμά Πασχαλιά και στα υπέροχα κορίτσια του ιατρείου Ελένη και Κατερίνα.
Με ευγνωμοσύνη και αγάπη
Έφη, Γιώργος και η μικρή μας
Θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στο γιατρό μας κ. Λιακάκο και την ομάδα του… την Ελένη με την πολύτιμη βοήθεια της στο ιατρείο και την κ. Πασχαλιά Γρίβα, τη μαία μας… την αγαπημένη μου κ. Πασχαλιά… που χωρίς αυτήν η εμπειρία του τοκετού θα ήταν τελείως διαφορετική.
Δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που βγήκαμε από το ιατρείο του κ. Λιακάκου μετά την πρώτη μας επίσκεψη σε αυτόν κατά τη διάρκεια της κύησης μου, και συμφωνήσαμε αμέσως με το σύζυγό μου ότι αυτός θα ήταν ο γιατρός με τον οποίο θα προχωρούσαμε στην παρακολούθηση της κύησης και στον τοκετό.
Με δύο ιατρεία, ένα στον Κορυδαλλό και ένα στο Κολωνάκι, μας έδινε την ευκαιρία να τον επισκεφθούμε όπου μας εξυπηρετούσε καλύτερα κάθε φορά.
Κάθε μήνα είχαμε μεγάλη αγωνία για το ραντεβού μας με τον γιατρό μας γιατί ήταν “η στιγμή μας” με το μωράκι μας, και κάθε φορά μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης μας προσμονούσαμε ήδη την επόμενη φορά.
Ένα από τα πράγματα που εκτίμησα στον κ. Λιακάκο είναι ότι όχι μόνο σεβάστηκε κάθε επιθυμία μας κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης της κύησης αλλά αφιέρωνε σημαντικό χρόνο σε κάθε ραντεβού του μαζί μας παρά το φόρτο εργασίας που είχε, ώστε να μας εξηγήσει κάθε λεπτομέρεια, να κατευνάσει κάθε ανησυχία μας και να απαλύνει κάθε αγωνία μας και φόβο καθώς η μεγάλη στιγμή πλησίαζε! Προσπαθούσε μάλιστα κάθε φορά να πιάσε τη μικρή μας σε καλή πόζα ώστε να μπορέσει να μας δώσει μία 3D απεικόνιση για να την έχουμε μαζί μας στο σπίτι μέχρι την επόμενη μας συνάντηση.
Με το σύζυγό μου αποφασίσαμε εξαρχής ότι θέλαμε φυσιολογικό τοκετό και πως αν ήταν δυνατόν θα θέλαμε να μην προχωρήσουμε σε πρόκληση τοκετού, γεγονός που το μοιραστήκαμε εξαρχής με τον γιατρό μας, ο οποίος όχι μόνο συμφώνησε αλλά και επέμενε σε αυτήν την επιλογή.
Έτσι κι έγινε. Όσο πλησίαζαν οι μέρες, η παρακολούθηση γινόταν όλο και πιο συχνή για να βεβαιωθεί ο κ. Λιακάκος ότι όλα βαίνουν καλώς, ώσπου το βράδυ της Πέμπτης τον κάλεσα για να του περιγράψω τα συμπτώματα που άρχισα να έχω και τις όλο και πιο συχνές συσπάσεις. Η απάντηση του… ήταν ότι ξεκινούσε ο τοκετός. Χωρίς άγχος μου είπε ξεκίνα για το ΙΑΣΩ και θα συναντηθούμε εκεί. Αν και μέσα στη νύχτα δεν έχασε ούτε στιγμή το χιούμορ του και τον επαγγελματισμό του και τη συνέπεια στο έργο του και τις επιθυμίες μας.
Μερικές ώρες αργότερα φέραμε στον κόσμο το μωράκι μας, με φυσιολογικό τοκετό και παρέα με τον κ. Λιακάκο και τη μαία μας την κ. Πασχαλιά που με την εμπειρία της, τη στοργή της, την υπευθυνότητα της και την οξυδέρκεια της έκανε τη νύχτα εκείνη πιο εύκολη απ ‘ότι θα φανταζόταν κανείς.
Τέλος θα ήθελα να πω πως σαφώς και δεν έχω γνωρίσει όλους τους μαιευτήρες γυναικολόγους και όλες της μαίες αυτού του κόσμου… αλλά για μένα, το σύζυγο μου και τη μικρή μας Δέσποινα ο κ. Λιακάκος και η κ. Πασχαλιά ήταν οι καλύτεροι που θα μπορούσαμε να έχουμε στο πλάι μας εκείνο το βράδυ.
Σας ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας για την όμορφη εμπειρία που μας χαρίσατε. Θα είστε πάντα στη σκέψη μας και στην καρδιά μας!
Με εκτίμηση, αγάπη και ευγνωμοσύνη
Δώρα, Διονύσης και η μικρή μας Δέσποινα
