Η μεγάλη πλειονότητα αυτών των κυήσεων εξελίσσονται εντελώς φυσιολογικά όταν παρακολουθούνται επαρκώς. Το πρώτο τρίμηνο είναι κρίσιμο, γιατί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου συμβαίνουν οι περισσότερες αυτόματες αποβολές. Η συχνότητα τους υπερβαίνει το 20% στις γυναίκες 40 ετών (έναντι περίπου 10% στην ηλικία των 25 ετών).

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου επίσης μπορεί να εντοπιστεί η ύπαρξη χρωμοσομικών ανωμαλιών του εμβρύου, όπως η τρισωμία 21. Ο κίνδυνος να γεννηθεί βρέφος που πάσχει από τρισωμία 21 είναι 1 στις 100 στην ηλικία των 40 ετών (έναντι 1 στις 2 000 στην ηλικία των 25 ετών). Για να ανιχνευτεί αυτή η ανωμαλία, η αμνιοπαρακέντηση είναι μια εξέταση της οποίας το αποτέλεσμα είναι αξιόπιστο κατά 100%, αλλά εμπεριέχει αύξηση του κινδύνου αποβολής.

Η συχνότερη επιπλοκή της όψιμης κύησης είναι ο διαβήτης της κύησης, ιδιαίτερα στις υπέρβαρες γυναίκες. Η ινσουλίνη, η ορμόνη η οποία επιτρέπει στο σάκχαρο να διεισδύσει στα κύτταρα του οργανισμού, δεν κατορθώνει πλέον να ασκήσει φυσιολογικά τη λειτουργία της. Το σάκχαρο κυκλοφορεί τότε σε αυξημένες τιμές στο αίμα, και το μωρό μεγαλώνει και παχαίνει υπερβολικά. Όταν διαγιγνώσκεται διαβήτης, τότε στην έγκυο χορηγείται αυστηρή δίαιτα.

Όσον αφορά την υπέρταση (ελέγχεται κατά τη μηνιαία επίσκεψη στον γιατρό), η οποία συνδυάζεται ή όχι με την παρουσία πρωτεϊνών στα ούρα, στην ηλικία των 40 ετών είναι δύο έως τρεις φορές συχνότερη. Αυτή ενδέχεται να προκαλέσει προεκλαμψία, που χαρακτηρίζεται από την παρουσία λευκώματος στα ούρα και από οίδημα. Ορισμένες φορές αυτά τα συμπτώματα συνοδεύονται από καθυστέρηση ανάπτυξης του εμβρύου. Αυτές οι παθολογίες ενδέχεται να οδηγήσουν στην απόφαση για πρόωρο τοκετό.

Οι καισαρικές είναι δύο φορές συχνότερες στις όψιμες κυήσεις. Η διέλευση του βρέφους από τη φυσική οδό είναι δύσκολη όταν το μωρό είναι πολύ παχύ (εξ αιτίας του διαβήτη της κύησης) ή αντίθετα πολύ μικρό και ευπαθές (η υπέρταση της μητέρας προκαλεί κακή κυκλοφορία του αίματος εντός του πλακούντα).

Μετά τη γέννηση, οι αιμορραγικοί κίνδυνοι είναι επίσης συχνότεροι λόγω της δυσκολότερης σύσπασης των ινών της μήτρας, οι οποίες εξασφαλίζουν το κλείσιμο των αιμοφόρων αγγείων.