Ο έλεγχος περιλαμβάνει τη μέτρηση του ύψους της μήτρας με μεζούρα και με μετρήσεις της βιομετρίας του εμβρύου κατά τη διάρκεια των υπερηχογραφημάτων: αμφιβρεγματική διάμετρος, περίμετρος κεφαλής και κοιλιάς και μήκος του μηριαίου οστού. Αν διαπιστώσουμε ότι το ύψος της μήτρας δεν ακολουθεί την πορεία της εγκυμοσύνης, πραγματοποιούμε ένα λεπτομερές υπερηχογράφημα που περιλαμβάνει τη βιομετρία και τη μορφολογία του εμβρύου. Επιπλέον γίνεται Doppler των αρτηριών της μήτρας για να δούμε αν υπάρχει πρόβλημα στο επίπεδο του πλακούντα ( ανεπάρκεια πλακούντα ). Μπορούμε ακόμα να κάνουμε και αμνιοπαρακέντηση αν διακρίνουμε μορφολογικές ανωμαλίες.

Όταν διαγνωσθεί η ενδομήτρια υπολειπόμενη ανάπτυξη, τι γίνεται; Είναι σπάνιο η αιτία να είναι θεραπεύσιμη. Συστήνουμε λοιπόν στη μέλλουσα μητέρα ανάπαυση και ελέγχουμε το έμβρυο με νέο υπερηχογράφημα μετά από 15 ημέρες. Έτσι κάθε 2 εβδομάδες ή και συχνότερα θα παρακολουθείται, κυρίως με υπερηχογραφήματα, αν η υποτροφία είναι σημαντική. Η παρακολούθηση συμπληρώνεται με καταγραφή του καρδιακού ρυθμού του εμβρύου. Αν είμαστε περισσότερο ανήσυχοι, για παράδειγμα, αν η ποσότητα του αμνιακού υγρού δεν είναι επαρκής, η μέλλουσα μητέρα ενδέχεται και να νοσηλευθεί.

Αν η καθυστέρηση ενδομητρικής ανάπτυξης είναι πρώιμη ή σημαντική, η μέλλουσα μητέρα απευθύνεται σε μαιευτήριο με τμήμα εντατικής θεραπείας νεογνών και σε γυναικολόγο με εκπαίδευση στην κύηση υψηλού κινδύνου γιατί σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί να γεννήσει πρόωρα, παρά να διακινδυνεύσουμε έναν ενδομήτριο θάνατο. Προκαλούμε έτσι την πρόωρη γέννηση του μωρού όταν η κατάσταση του στη μήτρα έχει επιδεινωθεί (π.χ. ανωμαλίες της καταγραφής του καρδιακού ρυθμού) και σε περίπτωση οπισθοπλακουντιακού αιμάτωματος. Προκαλούμε έτσι τη γέννηση ενός μωρού του οποίου η ωριμότητα έχει επιτευχθεί και πλέον δεν μεγαλώνει άλλο, γνωρίζοντας ότι δεν θα κερδίσουμε τίποτα αφήνοντας την κύηση να διαρκέσει περισσότερο.