Μαρτυρίες Ασθενών
Αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω τις θερμές ευχαριστίες μου για το αμέριστο ενδιαφέρον και τη φροντίδα που δέχτηκα από ένα γιατρό που μόλις είχα γνωρίσει και μάλιστα σε δημόσιο νοσοκομείο! Δεν είναι εύκολο για μια γυναίκα σε μεγάλη ηλικία να εμπιστεύεται ένα άγνωστο, νέο γυναικολόγο και μάλιστα να προχωρά σε επέμβαση από αυτόν. Η πραότητα, η αμεσότητα, η επιστημονική κατάρτιση και το ξεκάθαρο βλέμμα ενέπνευσαν σιγουριά κι εμπιστοσύνη από την πρώτη στιγμή της επίσκεψης. Και λίγο αργότερα το έμπρακτο ενδιαφέρον για την αμεσότητα της επέμβασης και πόσο μάλλον η επιτυχία της επέμβασης χωρίς καμιά επιπλοκή ενισχύει την αρχική εντύπωση! Είναι εμφανές ότι πρόκειται για ένα άρτια καταρτισμένο επιστήμονα κι ένα υπέροχο άνθρωπο που δίνει ιδιαίτερη αξία στη ζωή της επισκέπτριας ή ασθενούς. Κε Λιακάκο, νοιώθω ιδιαίτερη χαρά που βρέθηκα στο ιατρείο σας κι ευγνώμων για το ενδιαφέρον που επιδείξατε! Εύχομαι σεις και η οικογένεια σας μόνο καλά να έχετε! Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!
Γ. Γκ.
Μόλις έμεινα έγκυος στο 2ο μου παιδάκι και επισκέφθηκα τον κ. Λιακάκο, συμφωνήσαμε κατευθείαν ότι προχωράμε στοχεύοντας στο VBAC. Η επιστημονική του κατάρτιση με έκανε να νιώθω από την αρχή πολύ ασφαλής για την απόφασή μας.
Μέχρι τον 8ο μήνα το μωρό ήταν με ισχιακή προβολή (ίδιος λόγος για τον οποίο είχα γεννήσει με καισαρική το πρώτο μου παιδάκι). Ο γιατρός με παρότρυνε να μη χάνω τις ελπίδες μου και ότι υπάρχει ακόμα χώρος να γυρίσει. Πράγματι υπήρχε πολύς χώρος γιατί μπαίνοντας στον 9ο ο μικρούλης άρχισε τα ζογκλερικά του! Κάθε 2 μέρες σχεδόν άλλαζε θέση! Τη χαρά μου διαδεχόταν η απογοήτευση και πάλι από την αρχή... Ο γιατρός μου μου είχε συζητήσει και το ενδεχόμενο του εξωτερικού μετασχηματισμού για το οποίο εγώ δεν ήμουν πολύ θετική. Στο μεταξύ, με συμβούλευσε να σταματήσω να κοιτάω σε ποια θέση βρίσκεται το κεφάλι του μωρού, να σκέφτομαι αισιόδοξα και να περιμένουμε να έρθει η ώρα του τοκετού.
Όταν ήρθε αυτή η ώρα όλες οι προϋποθέσεις ήταν με το μέρος μας! Ο γιατρός μου μαζί με την πολύ έμπειρη μαία του, κα Πασχαλιά Γρίβα, ήταν σίγουροι ότι θα τα καταφέρναμε και μου το μετέδιδαν συνέχεια με την αύρα τους και την ηρεμία τους! Ακόμα και όταν προς το τέλος το μωρό "είχε σφηνώσει και δεν κατέβαινε" τους άκουγα να λένε με αισιοδοξία "δεν πειράζει θα το περιμένουμε, να εξελιχθούν όλα φυσιολογικά". Έτσι κι έγινε, πήρα το μωρό μου αγκαλιά λάμποντας από ευτυχία!
Σας ευχαριστώ για όλη αυτή την όμορφη εμπειρία που ζήσαμε μαζί, νιώθω ότι ήταν ένα πολύτιμο δώρο για μένα και το παιδάκι μου!!!
Ιωάννα Χ.
Κύριε Λιακάκο σας ευχαριστώ για όλα! Δεν θα μπορούσα να ξεκινήσω αλλιώς αυτό το ευχαριστήριο κείμενο. Πριν από 8 μήνες σας επισκέφτηκα στο ιατρείο με σκοπό να επιβεβαιώσω την εγκυμοσύνη μου. Είχα πολύ άγχος καθώς ήταν η πρώτη φορά που έμεινα έγκυος. Μόλις μπήκα στο γραφείο σας με κάνατε και ένιωσα πολύ άνετα και φυσικά η εμπειρία σας δε κρύβονταν. Έτσι λοιπόν, από το πρώτο ραντεβού ήμουν σίγουρη πως θέλω να συνεχίσω αυτό το μαγικό ταξίδι της εγκυμοσύνης μαζί σας. Όλους αυτούς τους μήνες ήσασταν εκεί, να μου λύνετε κάθε απορία, κάθε ανησυχία, ότι ημέρα και ώρα να ήταν. Φυσικά θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Ζέτα και τη Κατερίνα που πάντοτε ήταν και εκείνες δίπλα μου! Ωστόσο δε γίνεται να μην αναφέρω και τη κ. Πασχαλιά τη μαία μου που ήταν εκεί, δίπλα μου από τη πρώτη στιγμή να με ηρεμεί, να με προσέχει και να με φροντίζει με τον καλύτερο τρόπο. Ο τοκετός ήταν η ομορφότερη εμπειρία που έχω ζήσει! Όλα ήταν υπέροχα!
Δήμητρα Κ.
Κύριε Λιακάκο καλησπέρα σας,
Είμαι η Γ. Μ. Εύχομαι να είστε καλά! Παρακάτω σας έχω στείλει ένα μικρό κείμενο με τις ευχαριστίες μας τις οποίες θα ήθελα και να κοινοποιήσετε.
Ευχαριστώ τόσο πολύ και πάλι για όλα!
Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας αναζητούμε τους καλύτερους ανθρώπους-συνεργάτες για να είναι δίπλα μας. Εδώ όμως το ζήτημα είχε μια ευθύνη παραπάνω γιατί μιλάμε για μια νέα ανθρώπινη ζωή.
Τη ζωή του παιδιού μας που επρόκειτο να γεννηθεί!!!
Σε αυτήν λοιπόν την τόσο σημαντική στιγμή της ζωής μας είχαμε δίπλα μας τον κ.Λιακάκο. Έναν άρτια καταρτισμένο και πλήρως ενημερωμένο επιστήμονα, ο οποίος θα σου απαντήσει σε κάθε σου απορία λεπτομερώς και θα νικήσει κάθε σου φόβο σε όλη την διάρκεια της κύησης. Επίσης, έναν γιατρό υπέρμαχο του "πάμε όσο πιο φυσικά γίνεται" πράγμα πολύ σπάνιο για τις μέρες που ζούμε και ο νοών νοείτω. Μα πάνω από όλα έναν φανταστικό άνθρωπο,γιατί για μας μετράει πάρα πολύ και τι άνθρωπο έχουμε απέναντι μας, πιστό στις αρχές και στις αξίες του.
Ειδική μνεία όμως αξίζει και στο επιτελείο που επέλεξε δίπλα του.
Οι εξαιρετικές μαίες - βοηθοί ιατρείου κ. Μπόλλα Κατερίνα, κ. Λουκά Αγγελίνα και κ. Κατούφα Ζέτα οι οποίες με πολλή αγάπη για την δουλειά τους αλλά και πολλή υπομονή ήταν πάντα δίπλα μας σε ότι χρειαστήκαμε και τους εννιά μήνες της εγκυμοσύνης.
Για την κ. Γρίβα Πασχαλιά που ήταν δίπλα μας στο τοκέτο δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τον τρόπο με τον οποίο μας καθησύχαζε με τη τεράστια εμπειρία που έχει να νιώθουμε οτι όλα θα πάνε καλά, με την γλυκύτητα της ότι έχουμε δίπλα μας έναν δικό μας άνθρωπο και με τις πολύτιμες συμβουλές της να μπορούμε να φροντίσουμε το μωράκι μας τις πρώτες μέρες της ζωής του.
Τέλος, εξίσου σημαντική ήταν η βοήθεια της κ. Πέζου Ελένης που μας καθοδήγησε στα πρώτα μας βήματα στο σπίτι πια για το πως να φερθούμε στο βρέφος. Αλλά και με τον θηλασμό που αντιμετωπίσαμε αρκετές δυσκολίες να τις ξεπεράσουμε με την αμέριστη βοήθεια και καθοδήγηση της.
Για όλα αυτά και πολλά ακόμα που ξεχνάω σας ευχαριστούμε από καρδιάς και σας είμαστε ευγνώμονες!!!
Αν ο Θεός μας αξιώσει και με άλλα παιδιά το μόνο σίγουρο είναι ότι θα αφεθούμε στα έμπιστα χέρια σας.
Με εκτίμηση και πολλή αγάπη!!!
Μ. Γ.
Κ. Κ.
ΜΠΕΜΠΑ!!!
Καλησπέρα σε όλους!!
Σας χρωστάω ένα μήνυμα με την εμπειρία μου από το VBAC
Είστε όλοι υπέροχοι!! Τους χαιρετισμούς μου κ στην αγαπημένη Πασχαλιά!!
Ένα χρόνο πριν θυμάμαι αυτή την ημέρα να μου δίνει ένα δυνατό μάθημα... ένα μάθημα ανθρωπιάς, ελπίδας, και δύναμης..
Κανείς δε θα ξεχάσει τις 23 Ιουλίου 2018. Κ εγώ μαζί, αλλά θα θυμάμαι και τις 24 Ιουλίου και πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, σαν τον κύριο Λιακακο, τον γιατρό που πιστεύει στο λειτούργημα του, που μένει πιστός στο καθήκον του και στην υπόσχεση του.. Τον γνώρισα όταν πήγα στο ιατρείο του να του πω όλο δισταγμό και αγωνία ότι είμαι έγκυος και θέλω να γεννήσω φυσιολογικά μετά από μια καισαρική. Και μου απάντησε εντελώς φυσικά και γεμάτος αυτοπεποίθηση, «Οκ! Δεν πας να κανείς κανένα extreme sport, το φυσιολογικό θες! Το μόνο που κάνουμε είναι να περιμένουμε και να δούμε!» Και έτσι χωρίς πολλά πολλά ήξερα ότι μπορώ να τον εμπιστευτώ. Αμέσως ήθελε να γνωρίσω τη Πασχαλιά, την πιο «κουλ» μαία του κόσμου! Χαλαρή, ξεκάθαρη για το τι σημαίνει τοκετός, «labor», ήταν η ήρεμη δύναμη μου! Φτάνοντας στις 37 εβδομάδες είχα ήδη ένα σχεδόν 4κιλο μωρό και οι πιθανότητες στο μυαλό μου μειώνονταν. Αλλά ο γιατρός μου ήταν εκεί, και με τη φράση «θέλω πολύ να γεννήσεις φυσιολογικά! Αλήθεια! Ιδανικά θελουμε να ξεκινήσει ο τοκετός εκεί περίπου στις 38 και κάτι...» ένιωσα πως δεν ήμουν μονη!
Κ έτσι έγινε όπως είπε. Ακριβώς στις 38,5 άρχισαν οι πόνοι, η Πασχάλια πάντα διαθέσιμη, με είδε στο μαιευτήριο Δευτέρα 23 Ιουλίου ξημερώματα. Με έστειλε σπίτι γιατί δεν είχε ξεκινήσει ο τοκετός. Όλη μέρα εγώ στον δικό μου κόσμο να μετράω πόνους και λεπτά, η φωτιά να καίει τα πάντα, να νιώθω τυχερή που είχα αποφασίσει να είναι η 2χρονη κόρη μου μαζί μου και όχι στην Κινέτα, που εκείνο το απόγευμα κάηκε.. Η Πασχαλιά όμως με το νου της σε μενα με το τηλέφωνο με τις οδηγιες μέχρι την Τρίτη 24 Ιουλίου ξημερώματα που τη ξανασυνάντησα! Πάμε για τοκετό μου λέει και πλυμμηριζω χαρά.. σε λίγο μου λέει πως ο γιατρός έρχεται, είχε μια περιπέτεια αλλά έρχεται.. το σπίτι του με την οικογένεια του βρίσκονται στο Νέο Βουτζά. Όλοι καλά, αλλά έχασε φίλους... κ όμως ήρθε και ήταν εκεί, με υπομονή και επιμονή, κράτησε την υπόσχεση του και περίμενε τη φύση και το σώμα μου να κάνουν τη δουλειά τους, χωρίς βιασύνη, χωρίς να με εγκαταλείπει λεπτό, και ας ειχε μόλις βιώσει έναν εφιάλτη.. ήταν εκεί και η χαρά του, το χαμόγελο του και η ανακούφιση του όταν γεννήθηκε το μωρό μας ήταν ίση με τη δίκη μου... «Πασχαλιά, και 4200 και VBAC!!! Μπράβο!» Αυτή την ομάδα εύχομαι σε όλες να έχουν, να ζήσουν με σεβασμό και αγάπη αυτή τη στιγμή, την τόσο σημαντική, που σήμερα βιάζεται, στριμώχνεται ανάμεσα σε ραντεβού, τεχνητούς πόνους, λόγια σκληρά για τη μάνα και το ιερό σώμα της («δεν πρόκειται να γεννήσεις φυσιολογικά με τέτοιο τράχηλο» μου είχε πει ο προηγούμενος) και αμέτρητες αναίτιες καισαρικές. Όπως η πρώτη μου.
Τέτοιοι άνθρωποι αξίζουν πολλά, Πασχάλια και Θοδωρή, είστε οι πιο όμορφοι άνθρωποι, είμαι τυχερή που σας γνώρισα, που πρώτα εσείς πιστέψατε σε εμένα και μου μάθατε πόση δύναμη έχω...
Ενα VBAC μου έμαθε τόσα για τους ανθρώπους, για τη φύση με τις αντιφάσεις της, για τη δύναμη της μάνας και για εμένα. Εύχομαι σε όλες να δώσετε αυτό το δικαίωμα για σεβασμό κ εμπιστοσύνη στον εαυτό σας κ το σώμα σας.
